Жаннат аҳлининг сифатлари

Усома ибн Зайд ривоят қилади: «Пайғамбар алайҳиссалом асҳобига: «Жаннатга шошилаётганлар борми, жаннатда хатар йўқ?! Каъбанинг Раббига қасамки, жаннат порлаган нур, (хуш ифор таратиб) чайқалиб турган райҳон, мустаҳкам қалъа, тўхтовсиз оқаётган дарё, мўл-кўл ва ғарқ пишган мева, ёпинчиқлар ўранган чиройли аёл, абадий мақомдаги неъмат, салим, кўркам, баланд диёрдаги бир жилвадир» – дедилар.

– Биз у жойга шошяпмиз, эй Оллоҳнинг расули, дейишди саҳобалар.
– «Иншааллоҳ» денг, – дедилар Пайғамбар алайҳиссалом ва Оллоҳ йўлида курашни эслатдилар ва унга ундадилар» (Ибн Можа, Ибн Ҳиббон ривояти).
Бир киши Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларига келиб:
– Мен отни яхши кўраман, жаннатда ҳам от бўладими? – дея сўради.
– Отни яхши кўрсанг, сенга қизил ёқутдан бўлган от берилади. У от сен билан жаннатнинг истаган ерига учиб боради, – деб жавоб бердилар Пайғамбар алайҳиссалом.
– Мен туяни яхши кўраман, жаннатда туя бўладими? – сўради бошқаси.
– Эй Оллоҳнинг бандаси! Агар жаннатга кирсанг, кўнглинг у ерда нимани тусаса, кўзингни нима қувонтирса, у сеникидир, – дедилар Пайғамбар алайҳиссалом» (Термизий ривояти).

Манбалар асосида билим юрти мударриси Нодирбек домла Жамолов тайёрлади.